De zorg voor mensen in nood in katholieke kringen maakte na de Tweede Wereldoorlog een opmerkelijke ontwikkeling door. Rotterdammer Albert Bergers bouwde zijn particuliere fondswerving voor de katholieke EHBO in 1953 uit tot landelijke loterijen voor tal van goede doelen. Historicus Cees Willemsen beschrijft hoe op deze basis een professionele organisatie (uitmondend in het huidige Kansfonds) werd opgebouwd. De kerkelijke en maatschappelijke ontwikkelingen van wederopbouw, vernieuwing, ontkerkelijking en diversiteit vroegen om een (her)bezinning op de katholieke identiteit. Door de blik te richten op de ontvangers van donaties laat Willemsen zien welke keuzes Kansfonds maakte bij het vaststellen van de doelen die gesteund zouden worden.

In een afsluitend essay, getiteld Zielenroerselen, laat publiek theoloog Erik Borgman zien hoe het Katholiek Sociaal Denken steeds weer inspiratie bood voor nieuwe wegen om naasten te helpen. Zo biedt dit boek een culturele geschiedenis van de naoorlogse katholieke caritas.