In de naoorlogse jaren was Ellen Warmond (1930-2011) een geliefde dichter. Vanaf haar debuut Proeftuin (1953) wist ze haar soms duistere wereldbeeld te vertolken in toegankelijke en vaak geestige gedichten. Ze was een bijzondere stem in de literaire wereld, maar geen heel luide stem: ze was behalve terughoudend en introvert bovendien hoogst eigenzinnig.

Geef niet mee! vertelt haar levensverhaal. Van een subtiel maar onmiskenbaar door de oorlog getekende jeugd in Rotterdam, een al snel gekortwiekte carrière als balletdanseres tot een dichter die haar zoektocht naar vriendschap en identiteit herkenbaar vormgaf. De laatste jaren duikt de poëzie van Ellen Warmond steeds vaker op bij jongere schrijvers en dichters. Haar rol in de Nederlandse poëzie is groter dan ooit.