‘Henk van Rinsum schept een kader waarbinnen verder nagedacht kan worden over het koloniale verleden van de universiteit. Een uitnodiging tot bezinning.’
– Henk Kummeling, rector magnificus van de Universiteit Utrecht

‘Het boek van Henk van Rinsum, Universiteit Utrecht en koloniale kennis. Bestuderen, bemeten en beleren sinds 1636, vormt zonder twijfel een onmisbaar kader voor verder discipline-onderzoek in het koloniale verleden van de Universiteit Utrecht.’
– Frank Huisman, hoogleraar Geschiedenis van de Geneeskunde, Universitair Medisch Centrum Utrecht

Universiteit Utrecht en koloniale kennis is de eerste uitgebreide historische beschouwing over de koloniale geschiedenis van een Nederlandse universiteit en vormt daarmee een belangwekkend startpunt voor nieuw onderzoek. Van Rinsum heeft op nauwkeurige wijze een grote hoeveelheid materiaal samengebracht om de Utrechtse universitaire geschiedenis te herschrijven, met de nadruk op de vraag in hoeverre deze koloniaal is. Na meerdere onderzoeken naar de koloniale geschiedenis van provincies, steden en banken is het goed dat er nu ook onderzoek verschijnt naar de koloniale geschiedenis van kennis- en onderwijsinstellingen. Maatschappij en academie maken een collectief verwerkingsproces door en daarvoor is deze studie van waarde.
– Larissa Schulte Nordholt, BMGN – Low Countries Historical Review

Het boek is rijkelijk geïllustreerd met portretten en foto’s van al deze mannen (en een enkele vrouw). De grote hoeveelheid informatie, inzichtelijk samengebracht door de auteur, is ook degrootste kracht van dit werk. Van Rinsum maakt overduidelijk hoe verweven de Universiteit Utrecht (en de Nederlandse wetenschap in zijn geheel) is met het koloniale project. Het siert de auteur dat hij niet schuwt te bespreken hoe het koloniale verleden van de Universiteit Utrecht doorwerkt in het heden. Zijn werk is dan ook een oproep om kritisch te kijken naar de omgang met kennisinstellingen en onderzoekers uit de voormalige koloniën, om los te breken van de eeuwenoude ontwikkelingsdrang en op een gelijkwaardige manier wetenschap te beoefenen.
–Henrike Vellinga, Wonderkamer. Magazine voor wetenschapsgeschiedenis