Johan Maurits (1604-1679), bouwheer van het Mauritshuis, staat bekend als mecenas van kunst en architectuur. Over zijn optreden als koloniaal bestuurder in Brazilië is minder geschreven. Namens de West-Indische Compagnie was hij tussen 1636 en 1644 gouverneur-generaal van het noordoosten van het land. De ‘periode-Johan Maurits’ was van groot belang voor Nederlands-Brazilië, de WIC en de Nederlandse slavernijgeschiedenis.

Graaf en gouverneur zet Johan Maurits als bestuurder en opperbevelhebber van de WIC centraal en belicht zijn optreden in relatie tot de inwoners van de kolonie. Waarom leende Johan Maurits bijvoorbeeld geld uit aan Portugese suikerplanters die zich later tegen het Nederlandse bestuur keerden? En waarom gaf hij in 1642 bijna tienduizend gulden per maand uit aan eten voor zijn hofhouding? Op basis van nieuwe vragen en nieuwe bronnen wordt een cruciale periode in de Nederlandse koloniale geschiedenis belicht.